Nowelizacja ustawy o podatku od spadków i darowizn
Od 22 stycznia obowiązują przepisy ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 19), które rozszerzają grupę osób uprawnionych do ulgi mieszkaniowej w związku z otrzymaniem spadku.
Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku z 5 lipca 2011 r. (sygn. akt P 36/10) stwierdził niekonstytucyjność pominięcia ustawodawczego w
ustawie z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i
darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,
polegającego na nieuwzględnieniu przez ustawodawcę ulgi podatkowej osoby
zaliczanej do III grupy podatkowej, która do 31 grudnia 2006 r.
sprawowała opiekę nad spadkodawcą na podstawie umowy zawartej przed
organem gminy.
W związku z wyrokiem, w treści
ustawy uzupełniono przepisy intertemporalne ustawy zmieniającej z 2006
r. w zakresie dotyczącym uwzględnienia prawa do ulgi mieszkaniowej osób
zaliczanych do III grupy podatkowej. W myśl dodanego przepisu, osobie
zaliczanej do III grupy podatkowej, która do 31 grudnia 2006 r. zawarła
przed organem gminy umowę o sprawowanie opieki nad wymagającym takiej
opieki spadkodawcą, przysługuje prawo do ulgi mieszkaniowej, na zasadach
obowiązujących przed 1 stycznia 2007 r., jeżeli po 31 grudnia 2006 r.
nabyła w drodze spadku po tym spadkodawcy budynek mieszkalny lub jego
część, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, spółdzielcze
własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, wynikające z przydziału
spółdzielni mieszkaniowej, prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do
lokalu w małym domu mieszkalnym.
Przewidziano także możliwość wznowienia postępowania podatkowego, w celu
umożliwienia skorzystania z prawa do ulgi podatnikom, w stosunku do
których wysokość zobowiązania podatkowego została już ustalona . Termin
do wniesienia żądania wznowienia postępowania upływa 31 grudnia 2014 r.
W przypadku wznowienia postępowania w powyższych sprawach nie będzie
znajdował zastosowania przepis Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym
organ podatkowy odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w
części, jeżeli wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy
nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przedawnienia.